بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الضُّحيٰ

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به شعاع گسترده آفتاب‌

وَ اللَّيْلِ إِذا سَجيٰ

قسم به شب وقتى كه آرام گيرد

ما وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ ما قَليٰ

پروردگارت تو را رها نكرده و دشمن نداشته است‌

وَ لَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُوليٰ

آخرت براى تو از دنيا بهتر است‌

وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضيٰ

به زودى خدايت پاداش مى‌دهد كه راضى شوى‌

أَ لَمْ يَجِدْكَ يَتِيماً فَآويٰ

آيا تو را يتيم نيافت و پناه داد؟

وَ وَجَدَكَ ضَالاًّ فَهَديٰ

تو را بيراه ديد و هدايت كرد

وَ وَجَدَكَ عائِلاً فَأَغْنيٰ

و تو را فقير يافت و بى‌نياز كرد

فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلا تَقْهَرْ

پس يتيم را مقهور نكن‌

وَ أَمَّا السَّائِلَ فَلا تَنْهَرْ

وسائل را با خشونت مران‌

وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ

نعمت خدايت را بازگو كن‌

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ أَ لَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ

بنام خداى رحمان رحيم؛ آيا براى تو شرح صدر نداديم؟

وَ وَضَعْنا عَنْكَ وِزْرَكَ

و بار سنگين تو را از برداشتيم‌

الَّذِي أَنْقَضَ ظَهْرَكَ

بارى كه بر پشتت سنگينى مى‌كرد

وَ رَفَعْنا لَكَ ذِكْرَكَ

آوازه تو را بلند كرديم‌

فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً

حقا كه با سختى آسانيى هست.

إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً

حقا كه با سختى آسانيى هست.

فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَبْ

چون از كارى فارغ شدى در كارى ديگر زحمت بكش.

وَ إِليٰ رَبِّكَ فَارْغَبْ

و به پروردگارت رغبت كن.